ορμέμφυτος

-η, -ο

1. αυτός που εκδηλώνεται από αυτόματη φυσική ορμή και όχι μετά από σκέψη, ενστικτώδης

2. το ουδ. ως ουσ. το ορμέμφυτο

η φυσική ιδιότητα που υπάρχει στους ανθρώπους και στα ζώα και η οποία τούς παρακινεί να ενεργούν ενστικτωδώς, το ένστικτο.

επίρρ...

ορμεμφύτως και ορμέμφυτα

με ορμέμφυτο τρόπο, από φυσική, αυτόματη παρόρμηση, ενστικτωδώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ορμή + έμφυτος. Η λ. αποτελεί απόδοση στην ελλ. τού γαλλ. instinct (πρβλ. ένστικτο) και μαρτυρείται από το 1805 στον Βεν. Λέσβιο].